Een van mijn speerpunten dit jaar was om een keer 15km binnen het uur te mogen lopen. Een van de wedstrijden waar ik dit zou kunnen gaan proberen was de 7 heuvelenloop. Als reserve heb ik mij ook opgegeven voor de Montferlandrun, maar die schijnt zwaarder te zijn dan de 7 heuvelenloop, dus was de zevenheuvelenloop eigenlijk wel de beste om het te doen.
De laatste 2 weken waren niet de weken zoals het hoort te zijn in een super voorbereiding. Allereerst werd ik vlak ervoor ziek en daarbij moest ik vanwege een parasiet ook nog aan de antibiotica. Heb sterk zitten twijfelen of ik hiermee zou wachten tot na de 7 heuvelenloop maar de week voor de loop had ik een wedstrijd in Zutphen en de dag erna een heuveltraining samen met Marjolein en in beide keren kreeg ik echt zo ongelooflijk last van mijn darmen dat harder lopen gewoon niet ging. Dus was de keuze: niet nemen en ook niet hard kunnen lopen of wel nemen en dan maar hopen dat ik geen nadelig effect qua conditie zou hebben door de antibiotica. De keuze viel dus op de 2e optie.
Gelukkig viel de bijwerking mee of eerlijk gezegd op dagenlange hoofdpijn na had ik nergens last van. Dus ik kwam zowaar de dag des oordeels toch lekker fit aan de start. Maar goed fit aan de start en alles op dat moment toch op zijn plek laten vallen is nog wel iets anders. Natuurlijk had ik wel voor de tijd een strijdplan gemaakt om het niet aan het toeval over te laten. De bedoeling was om de eerste 5k in 20 minuten door te komen. En dan de 10k in 39:30 en uiteindelijk in 59:47 over de finish te komen.
In het startvak kwam ik Bennie va Schayk tegen die hopelijk mijn tempo zou lopen en ik dan hopelijk ook min of meer als haas kon gebruiken. Maar direct na het startschot was ik hem al kwijt.
Net voor het 5k punt kwam ik hem toch weer achterop en nog belangrijker de eerste 5k kwam ik door in 20:01, dat gaf de burger moed. Op naar de volgende 5k.
Moeilijke aan het plannen van deze race is dat er heuvels in zitten en daardoor geen enkele 5k hetzelfde is. Ik moest dus zorgen dat ik gemiddeld dus hetzelfde zou houden. Ik kwam het 10k punt door in 39:52, dus zo'n 20 seconde langzamer dan mijn bedoeling was. Aangezien ik vorig jaar aan het einde 15,3 km op de teller had staan wist ik dat ik er echt aan zou moeten werken om binnen het uur over de finish te komen.
Vanaf km 10 tot ongeveer km 11 zit er een pittige klim. Enige wat je in de klim kunt doen is de schade beperken. Ik zag mijn kilometertijd dalen maar heb geprobeerd mij hier niet gek door te laten maken. Eenmaal bovenaan gekomen is het ongeveer alleen nog maar afdalen naar de finish. Op dat moment zag ik Bennie van mij vandaan lopen en het enige wat ik kon denken was....kom op, laat hem niet lopen. Bij blijven! Je gaat nu niet opgeven, dit kan het verschil maken! doorgaan doorgaan doorgaan!!!....
Het werkte en ik kon weer bij Bennie komen. Ik moest me echt wel geven en de laatste paar honderd meter ben ik voorbij Bennie gelopen, hoewel ik mij wel een beetje lullig voelde en het idee had dat ik alleen maar gebruik van hem had gemaakt en hem vervolgens keihard liet vallen door voor hem te finishen. Maar ik wou gewoon mijn tijd zeker stellen. Dit werkte en ik kwam in 59:27 over de finish. Beter dan ik vooraf voorspeld had. En een perfect ingedeelde race (20:01 - 19:51 - 19:35 per 5k).
Mijn doel is dit jaar gehaald! Nu de komende weken eens overdenken wat ik met de Montferlandrun ga doen. Proberen mijn eigen PR te verbeteren of genieten van de race en mij als haas voor een ander opofferen...ik weet het nog niet...
Reageer op dit artikel
Eerdere reactie(s):