Heerlijk, vandaag stond er een trail op het programma, en wat voor 1. Een 33 kmlange trail. Eigenlijk 30, maar stiekem toch 33. Gelukkig had ik dit al op het kaartje op internet gezien dus ik had er als rekening mee gehouden, want 3 km kunnen dan echt killing zijn!
Ik had besloten om hem heerlijk als trainig te lopen en ben dus niet voorin op de startrij gaan staan. Toen we op de heide op de single tracks kwamen ging het echt slooooom. Man wat klimmen sommige mensen slecht zeg, en dan ben ik zelf ook nog niet de topklimmer. Maar sommige maken er echt een potje van. Maar ja het nadeel aan een singletrack is dat het een SINGLEtrack is. Inhalen over 1 baan gaat niet bepaald, dus het was toch echt een kwestie van wachten op een breder stuk. Die kwamen gelukkig wel. Zo kon ik vrij relax door lopen naar een paar plaatsen naar voren.
Na zo'n 1 1/2 a 2 km namen we een afslag, net als de rest van de mensen voor ons. Komen we na een tijdje ineens de hele kopgroep tegen. Bleek dat zij verkeerd waren gelopen :( Ik heb toen met een paar man eerst gewacht of ze niet terug kwamen omdat het pad waar wij liepen ook linten hingen. Bleek achteraf dat het linten voor de terugroute waren. Toen ze niet terug kwamen zijn wij ook maar daarheen gelopen en konden we aansluiten in de rij van de laatste lopers :(
Wel kon ik gelukkig door de brede paden de een na de ander inhalen. Dus dat liep wel lekker. Tot ik een afdaling inging. Een afdaling met allemaal boomwortels. Heerlijk naar beneden knallen, iets dat ik lekker vind en ook heerlijk ging. Helaas had ik mijn schoenen niet strak genoeg gestrikt waardoor de schoen onder mijn voet kantelde en vervolgens mijn enkel compleet dubbel daar achteraan......en dat al naar 3km! Wat een gepruts van mijzelf. Snel weer opstaan en doorlopen (nou ja eerste stuk door hinkelen). Pijn is fijn dacht ik nog. Daarna onderaan de afdaling de veters goed strak gestrikt. Echt een domme fout want ik weet dat ik bij alle schoenen de veters niet te strak moet strikken, dan krijg ik namelijk last van de wreef. Maar bij mijn favoriete schoenen, de Saucony Kilkenny moet ik de veters echt gewoon super strak trekken en dan zetten ze zich na een tijdje om gewoon super fijn te zitten. Dit had ik dus niet gedaan en ik had ook niet ingelopen omdat ik te druk met kletsen was, anders had ik het toen wel gemerkt....prutser dus!
Ik kon er gelukkig wel om doorlopen. Helaas kreeg ik na 11 km echt ontzettende last van de ademhaling. Nou ja eerlijk gezegd van de borstkast. Aan de achterkant zat iets verkeerd waardoor ik alleen maar heel oppervlakkig kon ademen en niet diep want dat deed echt super veel pijn. Het leek heel erg op hetzelfde geintje wat ik al eens eerder heb gehad toen ik een rib tijdens een training los van mijn ruggegraat rukte. (zie het artikel daarover hier) Maar goed het bleef binnen de grensen en met alleen oppervlakkig ademen redde ik het wel aangezien mijn tempo niet mega snel was doordat het maar een training was.
Op een gegeven moment hoorde ik iemand roepen dat ik zo'n beetje 15e lag...WTF 15e?? Ik liep gewoon redelijk relax en toch liep nog voorin? Eenmaal aangekomen bij de pauze plek op kilometer 19, wat tevens de enige pauze plek was, hoorde ik dat er pas zo'n 6 mensen voorbij waren gekomen van de 30km route. Wow! Zit ik dan acht zo voorin? Snel bijladen dus en doorgaan. Na een tijdje kon ik nog 2 mensen inhalen die beiden inmiddels moesten gaan lopen. Dat betekende dus dat ik nog meer voorin liep. Tenminste als de verhalen kloppen (wat ik nu nog steeds niet weet want de uitslag is op dit moment nog niet gepubliceerd)
Bij kilometer 28 zag ik een oranje vlaggetje. Ik dacht dat die er stond omdat de afslag anders niet zou opvallen. Ik nam de afslag redelijk snel totdat ik er achter kwam dat het vlaggetje er stond omdat het een hele stijle afdaling was. Ik knalde in een noodvaart naar beneden. Gelukkig geen probleem want afdalen is 1 van mijn specialiteiten...dacht ik. Totdat ik echt keihard met mijn rechtervoet tegen een stoppeltje aan schopte. AUW!!! Daar gaan 2 nagels dacht ik gelijk al terwijl ik naar beneden aan het rollen, nou je donderen, was. Eenmaal opgestaan voelde ik het al nat worden voorin mijn schoen. Hard op mijn hand bijten en doorgaan. De pijn was echt niet leuk meer. Ondertussen zag ik mijn mooie gele Kilkenny schoenen steeds roder worden. Enige wat ik kon denken (naast de pijn) was doorgaan doorgaan doorgaan. Ik hoefde nog maar 5km. Mijn tenen begonnen gewoon te glijden in mijn schoenen van het bloed. Na 5 km kon ik nog wel aanzetten om lekker snel naar de finish te lopen. Eenmaal aangekomen bij de finish eerst een 0% biertje gehad en toen snel naar de EHBO. Daar bleek dat ik w.s. de komende tijd 3 nagels moet gaan missen. Nou ja als dat zo is dan is dat dan maar zo. Helaas ook de grote teen nagel wat mij geen pretje lijkt. En over een week of 4 heb ik weer een heftige trail op het programma staan, dus dan zou ik graag weer goed kunnen lopen.
Op dit moment moet ik eerst maar eens rust nemen want gewoon lopen door het huis gaat al niet eens. Daarna maar eens bedenken wat ik als alternatieve training kan gaan doen want stil zitten wordt ik en de rest om mij heen niet vrolijk van :) Plus dat ik nog wel even wat bij wil trainen voor de trail en de marathon die er ook nog een keer aan zit te komen.
Al met al een geslaagde dag qua conditie want ik heb echt al tijden niet zover gelopen. Ook qua plek want het was maar een training met bijbehorende inspanning. Helaas was de rest van de uitvoering niet helemaal zoals gepland. Maar ook dat zal wel weer goed komen ;)
Reageer op dit artikel
Eerdere reactie(s):