Frustratie alom 06-11-2008

Daar zit je dan op woensdag avond te frustreren terwijl je ook bij de eerste crosstraining had kunnen zijn. Even een blik terug waarom ik hier zit:

Het seizoen begon goed met een 12e plek in Hardenberg. Tevens lekkere wedstrijden gereden in Hardewijk en Almelo, beide nationale wedstrijden. Ik zag gewoon datik t.o.v. vorig jaar een sprong had gemaakt en mijn rivalen van vorig jaar kon voorblijven. Dit mede dankzij de tips van het Astmafonds waardoor ik de ademhaling nu beter onder controle heb en tevens de trainingen die ik een tijd samen met Garjo en Tijmen heb gedaan, zeer leerzaam en goed voor de conditie.Tot zover alles OK.

Toen begon de pech met de nacht van Woerden. Zeer leuke wedstrijd in een leuke setting. Tijdens het warmrijden voelde het goed aan maar net voordat ik naar de start ga nog 1 keer over de zandheuvel en..pats over de kop met mijn knie op een steigerplank. Nou ja met een beetje bloed aan de knie kan je echt wel rijden, dus gewoon lekker starten. Wedstrijd liep, ondanks dat ik ook in de eeste ronde in de zandbak viel waardoor ik gelijk achter in het veld zat, wel behoorlijk goed. Dankzij de val kon ik mensen inhalen en dat gaf een kick. Uiteindelijk zat ik hierdoor ver voor mijn concurenten maar toen...lekke band. Damn, einde wedstrijd.

Gelukkig was het zaterdag tijd voor het districtskampioenschap in Markelo. Ook deze wedstrijd liep goed, ondanks het sterke veld voorin kon ik een groot deel van de wedstrijd op de 13e/14e plek rijden. Op een gegeven moment moest ik wijken voor de snelste masters die net na ons gestart waren. Hierdoor kwam ik schuin op een spoor (diepe geul) aanrijden en kwam ik er scheef in waardoor ik,wederom, over de kop sloeg. Knie van Woerden gelijk weer opengehaald maar nu inclusief de andere knie :( Maar het ergere probleem was dat het stuur niet goed meer zat. Tijdens de val was ik al een paar plekke verloren maar dankzij het stuur botste ik werkelijk overal tegenop en verloor ik zo weer meer plekken. Uiteindelijk toch nog 20e geworden.

Nou nu alles maar goed doen in mijn niet favoriete rondje, Eibergen. Tijdens het warmrijden zeiden we het al tegen elkaar: "pas op voor dat losse zand want als je daar misstuurt dan ga je goed op je b*k". Je raad het al wie er daar over de kop gaat slaan...ja ik natuurlijk en dat terwijl ik 11e/12e lag..., Het begint een beetje mijn handelsmerk te worden. Ik moet gewoon oefenen op beter over de kop slaan zodat ik weer recht op terecht kom kan ik gewoon doorrijden. Ik was gelukkig niet de enige die daar viel, maar daar heb ik verder weinig aan. Ik viel dusdanig vervelend dat ik het weefsel tussen mijn sleutelebeen en mijn schoudergewricht heb beschadigd. Vol goede moed zei ik nog dat het morgen wel over zou zijn. Helaas toch een ziekenhuis bezoekje omdat het toch wel verrekte pijn deed. Volgens de arts moet het rust hebben. Stiekem had ik de hoop dat ik a.s. zaterdag wel in Zutphen kon rijden. Ik begin nu een beetje bang te worden dat dat niets word.

Nu terug naar de titel van dit verhaal. Ik ben dus uiterst gefrustreerd omdat: Ik veel te vaak ben gevallen de laatste wedstrijden. Ik nu niet kan trainen. Ik waarschijnlijk, buiten Eibergen, nu nog een wedstrijd ga missen. Ik baal gewoon verschrikkelijk.

Er is wel 1 klein lichtpuntje aan de horizon...mijn nieuwe giant frame is binnen. Nieuw frame, nieuwe ronden, nieuwe kansen. Ik hoop dat ik snel herstel en dan ga ik met al mijn frustratie de beste plek ooit rijden :) teminste dat is de planning....

J

Reageer op dit artikel<----

Eerdere reactie(s):